Αισιόδοξος τρόπος σκέψης δε σημαίνει πετάω στα σύννεφα. Η αισιοδοξία χαρακτηρίζεται από την πεποίθηση ότι όλα θα πάνε καλά στο τέλος, δίνοντας στα παιδιά την πίστη ότι μπορούν να τα καταφέρουν, παρακινώντας την προσπάθεια και όχι την παραίτηση στις δυσκολίες. Συνεπώς, βοηθάει τα παιδιά να βλέπουν τα πράγματα ρεαλιστικά, και να επικεντρώνονται στα θετικά χαρακτηριστικά κάθε περίστασης για να μπορούν να αντιμετωπίζουν κάθε πρόκληση, και να ξεπερνούν εμπόδια και δυσκολίες. Σύμφωνα με έρευνες της Θετικής Ψυχολογίας, τα παιδιά που έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τη ζωή τους με αισιόδοξο τρόπο αρρωσταίνουν λιγότερο συχνά, αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες με θάρρος, σπάνια υποφέρουν από κατάθλιψη, και δημιουργούν πιο ευτυχισμένες σχέσεις.
Για να βοηθήσουμε τα παιδιά να αποκτήσουν θετική στάση ζωής, παρατηρούμε τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις τους απέναντι σε αρνητικές καταστάσεις, τον τρόπο που αντιμετωπίζει τις προκλήσεις, τη ματαίωση και την αποτυχία σε κάτι. Αν το παιδί λειτουργεί με απαισιοδοξία, θα το βοηθήσουμε να αλλάξει τρόπο σκέψης με υπομονή, αγάπη και επιμονή. Καλό θα ήταν:
- Να μην επιβραβεύουμε το παιδί χωρίς λόγο. Όταν λέμε σε ένα παιδί ότι κάνει τα πάντα καταπληκτικά, υπέροχα, τέλεια, δε το βοηθάμε να βιώσει την επιτυχία και να μπορεί να δεχτεί την αποτυχία και τη ματαίωση.
- Να αναγνωρίζουμε την προσπάθειά του στην επίλυση προβλημάτων. Δεν κάνουμε για το παιδί πράγματα που μπορεί να κάνει μόνο του, επειδή θεωρούμε ότι ίσως είναι δύσκολα. Για παράδειγμα, όταν διαφωνεί με κάποιο φίλο του, αφήνουμε το παιδί να προσπαθήσει να λύσει επιτυχώς τις διαφορές τους.
- Να αναγνωρίζουμε κάθε επιτυχία του παιδιού. Η αναγνώριση όχι μόνο της επιτυχίας, αλλά της σκέψης και της πράξης που οδήγησε σε επιτυχημένο αποτέλεσμα συμβάλλει στην ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και της θετικής στάσης ζωής.
- Να ενισχύουμε τη δημιουργία εφικτών στόχων. Η επίγνωση των ικανοτήτων, δεξιοτήτων και πράξεων που οδήγησαν σε προηγούμενες επιτυχημένες προσπάθειες θα βοηθήσει το παιδί να θέτει ρεαλιστικούς στόχους και να είναι αισιόδοξο ακόμα και σε πιο δύσκολες συνθήκες, αφού γνωρίζει ήδη πως να τους πετύχει.
- Να αντιμετωπίζουμε ψύχραιμα την αποτυχία. Όταν το παιδί αποτύχει σε κάτι, το αφήνουμε να εκφράσει τα συναισθήματά του, ακούγοντάς με προσοχή και ενσυναίσθηση, συζητάμε μαζί του για πιθανές λύσεις και διαφορετικές επιλογές, βρίσκοντας παράλληλα και τα θετικά της όλης κατάστασης.
- Να μη βάζουμε ταμπέλες στα παιδιά μας. Δε χαρακτηρίζουμε το παιδί, αλλά τις πράξεις του. Δε λέμε «Είσαι απρόσεκτος» γιατί οι ταμπέλες γίνονται συχνά χαρακτηριστικά που ακολουθούν το παιδί μια ζωή. Λέμε «η πράξη σου ήταν απρόσεκτη και είχε τα τάδε αποτελέσματα. Πως θα μπορούσες να το έχεις κάνει διαφορετικά;»
Να θυμάστε ότι εμείς είμαστε το καλύτερο παράδειγμα. Αν εμείς έχουμε θετική στάση ζωής, αντιμετωπίζοντας αισιόδοξα τις προκλήσεις, τα παιδιά μας υποσυνείδητα θα υιοθετήσουν ανάλογη συμπεριφορά. Ακόμα όμως κι αν εμείς δεν είμαστε αισιόδοξοι λόγω συνθηκών, βοηθώντας τα παιδιά μας να αποκτήσουν αισιοδοξία θα αποκτήσουμε κι εμείς πιο θετική στάση ζωής, απολαμβάνοντας τα οφέλη της!