…ήταν δυο συμμαθητές, η Γνώση και το Παιχνίδι. Η Γνώση ήταν εξαιρετική μαθήτρια, πάντα επιμελής και μεθοδική, πετύχαινε κάθε στόχο που έθετε. Καθώς, όμως, ήταν πολύ σοβαρή και μετρημένη, τα υπόλοιπα παιδιά την θεωρούσαν βαρετή και την απέφευγαν. Το Παιχνίδι, από την άλλη, ήταν κοινωνικό, δημοφιλές, αγαπητό απ’ όλους, η ψυχή της παρέας, πάντα γεμάτο ενέργεια. Ωστόσο, ήταν ανεύθυνο, φασαριόζικο, ατίθασο, με πολύ χαμηλές επιδόσεις στα μαθήματα του σχολείου.
Μια μέρα, η Γνώση και το Παιχνίδι βρέθηκαν να κάθονται στο ίδιο θρανίο και άρχισαν να συζητούν. Ανακάλυψαν ότι έχουν πολλά να μάθουν ο ένας από τον άλλο. Η Γνώση συνειδητοποίησε την αξία του παιχνιδιού και της χαράς στη ζωή της, ενώ το Παιχνίδι κατάλαβε τον τρόπο που μπορείς να μαθαίνεις χωρίς να σταματάς να διασκεδάζεις. Κατάλαβαν ότι συμπλήρωναν ο ένας τον άλλο και ότι κανείς από τους δύο δεν μπορούσε να τα καταφέρει μόνος του πια. Έτσι έγιναν πολύ καλοί φίλοι, τόσο αχώριστοι που όλοι τους αντιμετώπιζαν σαν Ένα, και τους αποκαλούσαν Μάθηση.
Ακόμα και σήμερα μπορεί κανείς να συναντήσει την Μάθηση σε τάξεις σχολείων που οι Δάσκαλοι αγαπούν τα παιδιά. Γιατί όταν υπάρχει γνώση μέσα στο παιχνίδι και διασκέδαση μέσα στη γνώση, η Μάθηση Απογειώνεται!